3e dag Sukhothai

Gisteren zijn we op de trein gestapt naar Sukhothai. We waren op tijd op het station en heel verrast toen we tijdens het wachten in de stationhal opeens getuige waren van een militair eerbetoon aan de koning. Om klokslag 8 uur moest iedereen gaan staan en klonk het volkslied. Wij zijn ook maar braaf opgestaan!

In de trein was het ijs en ijskoud door een stel ventilatoren die op volle toeren draaiden. Ik was blij met mijn fleecevest!
Heel bijzonder om de thaise manier van doen in de trein mee te maken. De conducteur, strak in het pak zoals alle Thaise mannen in uniform, hield heel nauwkeurig bij op een lijst wie waar zat. Ook kregen te horen aan welke regels we ons moesten houden in de trein.
De service op de 4 uur durende reis was boven verwachting. We kregen thee, koffie met een custardbroodje, water en een lunch met rijst, ei en een zéér pittige curry, waarvan alle toeristen spontaan begonnen te hoesten en proesten.
Een groot deel van de reis ging over één spoor. Op bredere stukken konden treinen uit de tegenovergestelde richting passeren. Eén keer ging dat bijna mis. De wissel was te vroeg omgezet en onze trein reed al op dat ene spoor, terwijl er een trein tegemoet kwam. Die toeterde en onze trein moest achteruit rijden. Foutje!

In Phitsanulok moesten we overstappen op een bus richting Sukhothai. Een tuctuc bus bracht ons naar het busstation. Het afdingen lukte dit keer aardig en ze waren zichtbaar verbaasd dat we gepast konden betalen. Anders hadden ze vast nog de truc 'no change' toegepast...

In een klein uur kwamen we aan in Sukhothai. Daar bleek dat we nog een flink eind verwijderd waren van onze eindbestemming: 14 km. We moesten dus weer vervoer regelen. Binnen no time kwam er een vrouwelijke tuctuc bestuurder op ons af. We maakten een prijsafspraak, ze vroeg ons plaats te nemen in de tuctuc en tot onze verbazing verdween ze vervolgens! Na een tijd zag Eric haar weer. Ze bleek te wachten op een volgende bus om meer passagiers te kunnen nemen. Terwijl de vrouw op een afstand stond toe te kijken, bood een andere chauffeur ons te brengen voor een hoger bedrag. Langzamerhand kregen wij er genoeg van; het leek ons afgesproken werk en het duurde te lang en bovendien hadden we al 3x een bus naar 'the old city' zien langskomen. Dus stapten we met bagage uit de tuctuc op zoek naar de bus. Binnen 5 minuten gingen we, voor een fractie van de tuctuc prijs, op weg naar ons resort en tevreden met onze slimme zet, tenminste dat dachten we... na 2 kilometer stopte de bus. 'You go out', zei de chauffeur! Daar klopte niets van. Dit was niet het oude centrum?! We waren volgens google maps zelfs de verkeerde kant op gereden! "Don't pay the ferryman until he gets you to the other side", zei een medepassagier. Hij had nog niet betaald en was er van overtuigd dat onze 'ferryman' wel zou doorrijden naar het oude centrum als we bleven zitten. Dat gebeurde inderdaad. Na een paar kilometer werd ons duidelijk dat hij misschien wat plaatsen vrij had willen maken: de bus stroomde vol met Thaise schoolkinderen. Het waren er zoveel dat er een aantal buiten de bus hingen. Totaal onverantwoord!
Na een kilometer of 15 kwamen wij en de kinderen alsnog veilig aan in het oude centrum. Daar zei de chauffeur dat we verder op de fiets moesten. Dat vonden we geen probleem.
De fietsenverhuurster tekende de route voor ons uit. Het waren gammele oude fietsen, maar ze reden.

En zo kwamen we tegen de avond alsnog bij onze eindbestemming aan: Sukhuthai City Resort. Een werkelijk idyllische plek! Een houten hutje aan het water en tussen de rijstvelden. De foto's spreken voor zich! We werden hartelijk onthaald door de eigenaresse en haar zoon. Én we kregen een heerlijk bord met verse ananas.

Eric is daarna nog snel even op de fiets gesprongen om wat eten te halen in het centrum. Het was al donker aan het worden en hij had met moeite de weg terug kunnen vinden. Gelukkig had google maps een handje geholpen. Pffff, wat een dag!